Temellük, Osmanlıca bir hukuk kavramıdır. En temel anlamı mülk edinme, mülk alınması ve sahip olmadır. Mülk edinen kişi temellük eden kişi demektir. En anlaşılır haliyle bir eşyayı, nesneyi, ev, arsa, tarla gibi taşınmaz malları sahiplenme, üzerine alma anlamındadır.